Maxigamee
Üye
- Aktiflik
- K.Tarihi
- 30 Haz 2014
- Mesajlar
- 2
- Puanı
- 0
........
Son düzenleme:
Follow along with the video below to see how to install our site as a web app on your home screen.
Not: This feature may not be available in some browsers.
Forumda yaptığının aynısını gerçek hayatta yap, konu açıyormuşsun gibi düşün. Mesela ben bir şeyi söylemek için çok utansam ve düşünsem kendi kendime "Ulan şimdiye söylemiştim ne olacaksa olmuştu boşu boşuna düşünüyorum" derim ve gerçekten yüklü bir cesaret gelir. Bu şekilde çok kıza açıldım, çok ilaç içtim, çok ilk yaşadım. Tavsiye ederim.
Arkadaşlar şuan da 18 yaşındayım.Çok sessiz,içine kapanık,kendi halinde bir insanım.Okula giderken de böyleydim sınıfın en arka sırasında otururdum bütün gün okul bitince çıkar giderdim.Mesela etrafımdaki insanlar hemen arkadaş ortamı falan kurabiliyordu ama ben kimseye nasılsın falan diye bile soramıyodum çekiniyodum.Hoca soru sorardı mesela cevabını bilsem bile kalkıp söyleyemezdim.Lise 1 de bıraktım okuluda.Hayatım hep aynı işten eve,evden işe başka hiç bir sosyal hayatım yok,ne arayan var ne soran veya dışarıya çıkıp dolaşabileceğim hiç arkadaşım yok.
Mesela şuan 18 yaşındayım hiç kız arkadaşım olmadı.Lisede falan çok kişi geldi konuştuk muhabbet ettik falan ama çok çekingen olduğum için ben konuşamıyodum.İki kere çıkma teklifi edildi bana ama sırf utangaçlığımdan dolayı kabul etmedim.Şimdi okulda yok 2 senedir işten eve evden işe.Sürekli aynı insanlar,aynı kişiler..
Bu durumdan uzun süredir sıkılmaya başladım.Tipimi sorcak olursanız tipimden dolayı kendime güvensiz değilim.Karakter olarak böyle yaratılmışım yani.
Kısacası ne yapmamı önerirsiniz arkdaşlar?Arkadaş edinmeye çalışıcak ortam bile yok bide kalkıp da kız arkadaş arıyorum..
Bu durumdan iyice bunaldım.Beni anlayan arkadaşlar varsa,önerebilecek fikirleri falan varsa yardımlarınızı bekliyorum.. :rbk:
Bende yalnızım ve bu odanın bir köşesinde köpekler gibi ölüp gideceğim. Her gün düşündüğüm asla uygulayamadığım imkanlarımın olmadığı şeyler var onların adı sadece hayal olarak kalmakta.
Sen bir yardım eli bekliyorsun ben ise öleceğim günü... Senin sandığın gibi bir yalnızlık değil benimki ! Kalabalığın içinde bir yalnızlık çarşının ortasında insan seli akarken üstüme üstüme kimseyi tanımak istemiyor oluşum tanımaktan korkuyor oluşum beni daha çok toplumdan uzaklaştırıyor. Bazı bazı kız arkadaşım olur onlarda terk eder beni çünkü asla aynı dili konuşmuyoruz. Çirkinimde şişmanımda eğer yakışıklı olsaydım felsefik bir adam olarak tanınırdım ama sadece ahmak olarak anılıyorum.
Ben yalnızım sen çabala yalnızlık denen çamurdan kurtulmaya ben bataklıkta boğulmayı bekliyorum.
Önerin için sağolasın fakat öyle yoldan geçen birine direk arkadaş olalım mı diyeceğim? İşten eve evden işe her günüm aynı şekilde geçiyor.