IMLEGEND
Aileden
Nasıl başlamalı bilemiyorum . Final Fantasy 6 öylesine duygu yüklü bir oyundu ki bunun yalnızca oyunun teknik özelliklerinden kaynaklandığını düşünmek mantıksız olurdu. Şimdiden uyarmak istiyorum, bu makale kesinlikle objektif olarak yazılmamıştır. Tamamen bir Final Fantasy 6 hayranı tarafından açıkça taraf tutularak yazılmıştır.
16 bit’e Sığdırılan Sanat
Final Fantasy 6, Süper NES’in son Final Fantasy’si idi. Square her zaman yaptığı gibi efsane olacak müthiş bir oyunla yapmıştı kapanışı.
Savaş Sistemi ve oynanış kendinden önceki SNES Final Fantasy’leri ile aynı idi. Fakat bu oyunda tema değişmiş, diğer oyunlardaki neşeli temanın yerini daha kasvetli bir evren almıştı. Gerçekten acı çeken, mutlu, aşık olan ve eğlenebilen karakterlerin her birinin kendi hikayesi ince ince işlenmiş ve karakterlerin kişilikleri inanılmaz bir biçimde gözler önüne serilmişti.
Karakterler belki de Final Fantasy 6’nın en önemli özelliği, çünkü öylesine çoklar ki, parti oluştururken meslek seçimine gerek bırakmıyor (ki FF6’da meslek seçimi yok) ve bazı bol karakterli oyunlardakinin aksine ayağınıza dolanıp sizi oyundan soğutmak yerine, adeta her biri bir dostunuza, bir yakınınıza dönüşüyor. Bu hisleri yaşatan Final Fantasy 6’nın en önemli yönü senaryonun yanında büyük bir ölçüde müzikleri idi. Final Fantasy’lerin efsane bestekarı Nobuo Uematsu, geneli duygusal parçalardan oluşan müthiş bir seçki hazırlamıştı bu oyun için. Her karakterin kendi tema müziği, onu hatırlatmasının yanında karakterini de tamamlıyordu adeta tınısıyla. Cyan’ın teması klasik bir samurayı andırmamakta, bir askerin çektiği acıları da ince ince işlemektedir örneğin. Kefka’nın tema müziği , kötülük basamaklarında adım adım yükselen adamın tüm özelliklerini yansıtabiliyordu.
Savaş müzikleri özellikle heyecanlandırıcı , Kefka’nın düşman kulesini adım adım çıkarken müziği sürekli değişmesi , oyunun sonlarına yaklaşırken gerginliği arttırmakta ama tüm bunların sonunda bir huzur ve hüznü de getireceğini ilan etmektedir sanki.
Oyunun bir başarısı da, karakterlerle tema parçalarının uyumunun yanı sıra karakterlerle tasarımlarının da inanılmaz uyumlu olması. Öyle ki Uematsu Final Fantasy 6 karakterlerinin tema müziklerini bestelemese de onların resimlerini çizse, Amano’nun eserlerine yakın bir şeyler ortaya koyması gerekirdi. Her karakterin ayrı ayrı görsellikle yansıtıldığı Amano Artworkleri karşısında hayranlığımı dile getirmeden geçemeyeceğim. 16 bitlik bir makine için böyle karakter tasarımlarını oyuna yansıtmak kolay değil ve şükür ki bu da inanılmaz bir şekilde başarılmış. Bunda Amano’nun çizdiği menüdeki karakter portrelerinin etkisi büyük.
Oyunun başından sonuna kadar sizi başka bir evrene çekip almasını sağlayan bu büyük adamlara bir kez daha teşekkür etmek istiyorum . Final Fantasy 6nın böylesine müthiş bir oyun olmasındaki büyük katkılarından dolayı. Konsolun kısıtlamalarını göz ardı ederek ellerinden gelenin en iyisini ortaya koydukları için.
16 bit’e Sığdırılan Sanat
Final Fantasy 6, Süper NES’in son Final Fantasy’si idi. Square her zaman yaptığı gibi efsane olacak müthiş bir oyunla yapmıştı kapanışı.
Savaş Sistemi ve oynanış kendinden önceki SNES Final Fantasy’leri ile aynı idi. Fakat bu oyunda tema değişmiş, diğer oyunlardaki neşeli temanın yerini daha kasvetli bir evren almıştı. Gerçekten acı çeken, mutlu, aşık olan ve eğlenebilen karakterlerin her birinin kendi hikayesi ince ince işlenmiş ve karakterlerin kişilikleri inanılmaz bir biçimde gözler önüne serilmişti.
Karakterler belki de Final Fantasy 6’nın en önemli özelliği, çünkü öylesine çoklar ki, parti oluştururken meslek seçimine gerek bırakmıyor (ki FF6’da meslek seçimi yok) ve bazı bol karakterli oyunlardakinin aksine ayağınıza dolanıp sizi oyundan soğutmak yerine, adeta her biri bir dostunuza, bir yakınınıza dönüşüyor. Bu hisleri yaşatan Final Fantasy 6’nın en önemli yönü senaryonun yanında büyük bir ölçüde müzikleri idi. Final Fantasy’lerin efsane bestekarı Nobuo Uematsu, geneli duygusal parçalardan oluşan müthiş bir seçki hazırlamıştı bu oyun için. Her karakterin kendi tema müziği, onu hatırlatmasının yanında karakterini de tamamlıyordu adeta tınısıyla. Cyan’ın teması klasik bir samurayı andırmamakta, bir askerin çektiği acıları da ince ince işlemektedir örneğin. Kefka’nın tema müziği , kötülük basamaklarında adım adım yükselen adamın tüm özelliklerini yansıtabiliyordu.
Savaş müzikleri özellikle heyecanlandırıcı , Kefka’nın düşman kulesini adım adım çıkarken müziği sürekli değişmesi , oyunun sonlarına yaklaşırken gerginliği arttırmakta ama tüm bunların sonunda bir huzur ve hüznü de getireceğini ilan etmektedir sanki.
Oyunun bir başarısı da, karakterlerle tema parçalarının uyumunun yanı sıra karakterlerle tasarımlarının da inanılmaz uyumlu olması. Öyle ki Uematsu Final Fantasy 6 karakterlerinin tema müziklerini bestelemese de onların resimlerini çizse, Amano’nun eserlerine yakın bir şeyler ortaya koyması gerekirdi. Her karakterin ayrı ayrı görsellikle yansıtıldığı Amano Artworkleri karşısında hayranlığımı dile getirmeden geçemeyeceğim. 16 bitlik bir makine için böyle karakter tasarımlarını oyuna yansıtmak kolay değil ve şükür ki bu da inanılmaz bir şekilde başarılmış. Bunda Amano’nun çizdiği menüdeki karakter portrelerinin etkisi büyük.
Oyunun başından sonuna kadar sizi başka bir evrene çekip almasını sağlayan bu büyük adamlara bir kez daha teşekkür etmek istiyorum . Final Fantasy 6nın böylesine müthiş bir oyun olmasındaki büyük katkılarından dolayı. Konsolun kısıtlamalarını göz ardı ederek ellerinden gelenin en iyisini ortaya koydukları için.
