Hiç mi Sevmedin?

İnsan büyüdükçe aşka yaklaşır.. Gözlerine bakamazdım. Utanırdım, yüzümdeki mutluluktan seni çok sevdiğimi anlarsın diye.
Hiç bakamdım gözlerine. Hep kızardın bakmadın yüzüme , gözlerime diye...

İlk elimi tuttuğunda tamam dedim kalbim çıkacak yerınden...Elini tutmayı unutmuşum. Sen yine kızdın bana. Belki de haklıydın.Elini tutmamıştım. Elinde emanet gi...bi duruyordum...Utanmıştım... Ellerini tutarsam bir daha bırakmak okadar zor gelir ki bırakamam sıkıca tutarken canın acır diye tutamadım...

Bunlardan dolayı ayrılmak istedin... Ayrılmadık ama istemen bile üzmüştü beni...Bir daha buluştuğumuzda utanmadan elini tutup bakacaktım sana. Söz vermiştim...

Geldiğinde verdiğim sözü tutabildim. Kendimi serbest bıraktım. Sürekli gülümsüyordum sana. Sana bakmaktan kendimi alamıyordum...

Zaman geçti. Ve birgün öğrendim ki yüzüme gülerken ''Aşkım'' derken bana , başkalarına ''Aşkım'' diyip gülmüşsün... İnanamadım. İnanmak istemiyordum...

Hiç mi sevmedin beni onca zaman? Hiç mi?? Bir yılı aştı!! Sevmedin mi? Sadece beni mi kandırdın? Yoksa sevdin de söylemiyor musun? Keşke diyorum. Ayrılmamıza değil de onca gecen zamanda beni sevmemiş olma düşüncesi bile yıpratıyor beni...Sevdim demeni bekliyorum içten içe (!) cevap verme desem de... Nasıl aldattın aklım almıyor! Üzülüyorum geçen zamana , seni sevdiğime... Seninle olan her şeyden pişman ettin beni ölesiye severken...

Evet teşekkürler